святыня, ✂, ж.

  1. Тое, што з’яўляецца асабліва дарагім, што ахоўваецца і шануецца (высок.).

    • Народныя святыні.
    • Брэсцкая крэпасць — наша с.

  2. Прадмет або месца рэлігійнага пакланення.

    • Святыні ў ахвяру не прыносяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)