Verbum

святы прыметнік

1. Прасякнуты высокімі пачуццямі, узвышаны, чысты, высакародны (высокае).

   • Святая любоў да Радзімы.

2. Сапраўдны, запаветны, выключны па сваёй важнасці, велічны.

   • С. абавязак дзяцей — паважаць бацькоў.

3. пераноснае значэнне: Бездакорны ў сваім жыцці, паводзінах, высокамаральны.

   • Святая вада.
   • Не такі ён с., як здаецца (не такі бязгрэшны).

4. У рэлігійна-містычных уяўленнях: надзелены боскай сілай, вышэйшай дасканаласцю і чыстатой.

   • Святая тройца.

5. у знач. назоўнік У хрысціян: чалавек, які ўсё жыццё прысвяціў служэнню богу і рэлігіі, а пасля смерці прызнаны царквой нябесным заступнікам веруючых.

   • Абразы са святымі.

Святая святых (высокае) — пра нешта самае дарагое, велічнае.

|| назоўнік: святасць.