Verbum

святло, ✂, н.

1. Прамяністая энергія, якая робіць навакольны свет бачным; электрамагнітныя хвалі ў інтэрвале частот, што ўспрымаюцца зрокам.

   • Сонечнае с.
   • Пры святле месяца.
   • С. свечкі.
   • С. дабра (перан.).
   • На твары відаць было с. пяшчоты (перан.).

2. Тая або іншая крыніца асвятлення.

   • Запаліць с.
   • Уключыць электрычнае с.
   • Стаць бліжэй да святла.
   • Устаць да святла (да ўсходу сонца, да світання).

3. Светлае месца на карціне, у адрозненне ад ценю.

   • Кантрасты святла і ценю.

4. перан., чаго. Тое, што робіць зразумелым навакольны свет, што дае пачатак чаму-н. радаснаму, робіць шчаслівым жыццё.

   • С. яго ідэй відаць ва ўсіх кутках зямлі.

◊

• Праліць святло на што (кніжн.) — растлумачыць што-н.

• У святле чаго — зыходзячы з пэўнага пункту гледжання на каго-, што-н.

• У святле якім (выстаўляць, падаваць і пад.) — у якім-н. выглядзе.

  • Падзеі цяпер выглядалі ў другім святле.

◊

• У чорным святле (бачыць, падаваць што-н.) — змрочным, непрыглядным.

|| прым. светлавы, ✂.

• С. сігнал.