Verbum

святлець, ✂; незак.

1. Станавіцца больш светлым.

   • Валасы пасля мыцця святлеюць.
   • На дварэ святлее (безас.).

2. перан. Станавіцца радасным, ласкавым.

   • Твар сябра святлее.

3. перан. Пра думкі, свядомасць: рабіцца больш ясным, нармальным.

   • Думкі сталі с.

4. Віднецца (пра што-н. светлае).

   • У гушчары ельніку святлела купка бяроз.

|| зак. пасвятлець, ✂ і прасвятлець, ✂.

|| наз. прасвятленне, ✂.