свяшчэннік, ✂, м.

У праваслаўі: служыцель культу, асоба, якая выконвае царкоўныя службы і трэбы, іерэй.

|| прым. свяшчэнніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)