Verbum

свярбець, ✂; незак.

1. Выклікаць адчуванне казытлівага болю, адчуваць гэты боль.

   • Ад крапівы пякуць і свярбяць ногі.
   • Цела свярбіць.

2. перан., безас. Пра неадольнае жаданне зрабіць што-н.

   • Цэлы дзень свярбела паехаць па грыбы.

◊

• Язык свярбіць у каго (разм.) — хто-н. не можа стрымацца, каб не сказаць што-н.

Рукі свярбяць (разм.) —

• 1) хочацца пабіцца;
• 2) хочацца прыкласці рукі да якой-н. справы.