свяціла назоўнік | ніякі род
-
Нябеснае цела, якое выпраменьвае святло ў касмічную прастору або свеціць адбітым святлом.
- Дзённае с. (Сонца).
- Начное с. (Месяц).
-
чаго або якое; пераноснае значэнне Выдатны чалавек, які набыў шырокую вядомасць у пэўнай сферы дзейнасці і праславіў навуку і культуру сваім талентам (высокае).
- С. навукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)