свяціцца, ✂; незак.

  1. Выпраменьваць роўнае святло.

    • На небе свяціліся зоркі.
    • У вокнах свяціліся агеньчыкі.

  2. перан. Пра твар, вочы: іскрыцца радасцю, святлом, ажыўляцца ад шчасця.

    • Твар бабулі свяціўся дабратой.

|| наз. свячэнне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)