Verbum

свяціць​¹, ✂; незак.

1. Выпраменьваць святло.

   • Цэлы дзень свеціць сонца.
   • Свеціць, ды не грэе (загадка).

2. Накіроўваць святло так, каб каму-н. было ўсё відаць.

   • С. ліхтарыкам.

3. перан. Быць азораным радасцю, шчасцем і пад. (разм.).

   • Вочы свяцілі радасцю.

4. Траціць зрок ад старасці.

   • Вочы з гадамі не так свецяць.

|| зак. пасвяціць, ✂.