сушыць, ; незак.

  1. Рабіць сухім (што-н. сырое, мокрае, вільготнае), трымаючы на паветры або ў цёплым месцы.

    • С. бялізну.
    • С. сена.
    • Гэтай вясной вельмі сушыла (безас.).
  2. Нарыхтоўваць у запас, выдаляючы вільгаць з пладоў, раслін і пад.; высушваць, засушваць.

    • С. лекавыя травы.
  3. перан. Падрываць здароўе, знясільваць (разм.).

    • Што ты сушыш работай дачку?
    • Бяда сушыць жанчыну.

|| зак. высушыць, .

|| наз. сушка, і сушэнне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)