сурочыць, ✂; зак. (разм.).

  1. У народных павер’ях: прынесці няшчасце, хваробу і пад. каму-н. паганым (ліхім) вокам.

  2. Пахвальбой, прадказваннямі пашкодзіць каму-, чаму-н.

    • Не хвалі сына, а то можна с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)