супярэчыць,
-
Пярэчыць, не згаджаючыся з кім
-н. - С. бацьку.
-
Не адпавядаць, маючы ў сабе супярэчнасці.
- Паказанні сведак супярэчылі адно аднаму.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
супярэчыць,
Пярэчыць, не згаджаючыся з кім
Не адпавядаць, маючы ў сабе супярэчнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)