султан​2, ✂, м.

  1. Упрыгожанне з пер’я ці стаячых конскіх валасоў на галаўных уборах, пераважна ў ваенных, а таксама на галовах коней пры ўрачыстых цырымоніях.

  2. перан. Слуп дыму, зямлі і пад., які ўзнімаецца ўгору.

    • С. узрыву.
    • С. пары.

  3. Суквецце ў некаторых раслін.

    • С. бэзу.
    • С. іван-чаю.
    • Султаны чароту.

|| памянш. султанчык, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)