суцяжнік, , м. (разм. неадабр.).

Чалавек, які займаецца суцяжніцтвам, цяганінай па судах.

|| ж. суцяжніца, .

|| прым. суцяжніцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)