суцяшэнне, ✂, н.

  1. гл. суцешыць.

  2. Тое (той), што (хто) суцяшае, радуе каго-н.

    • Ні ў чым няма мне суцяшэння.
    • Адно с. — гэта старэйшы сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)