суцяшэнне,
-
гл. суцешыць. -
Тое (той), што (хто) суцяшае, радуе каго
-н. - Ні ў чым няма мне суцяшэння.
- Адно с. — гэта старэйшы сын.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
суцяшэнне,
Тое (той), што (хто) суцяшае, радуе каго
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)