Verbum

суб’ект, ✂, м.

1. У філасофіі: чалавек, які пазнае свет і супрацьстаіць яму як аб’екту пазнання.

2. Чалавек як носьбіт якіх-н. уласцівасцей (кніжн.).

   • С. права (фізічная або юрыдычная асоба як носьбіт юрыдычных правоў і абавязкаў; спец.).

3. Наогул чалавек (звычайна з адмоўнымі рысамі; разм.).

   • Хадзіў тут нейкі падазроны с.

4. У логіцы: прадмет суджэння.

5. У граматыцы: семантычная катэгорыя са значэннем выканаўцы дзеяння або носьбіта стану.

|| прым. суб’ектны, ✂.