стыхія, ✂, ж.

  1. У антычнай натурфіласофіі: адзін з асноўных элементаў прыроды (агонь, вада, зямля, паветра).

  2. Магутныя сілы прыроды, якія непадуладны чалавеку.

    • Разбуральная с.

  3. перан. Неарганізаваная сіла, якая дзейнічае ў сацыяльным асяроддзі.

  4. перан. Прывычнае акружэнне, кола любімых заняткаў, інтарэсаў.

    • Горы — с. турыстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)