струбіць, ✂; зак. (разм.).

  1. гл. трубіць.

  2. Перавесці ўсё або многае; патраціць.

    • С. дабро.

  3. Пра час: дарэмна патраціць.

    • С. цэлы месяц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)