Verbum

страх, ✂, м.

1. Пачуццё і стан вельмі моцнага спалоху.

   • Самлець ад страху.
   • Набрацца страху (некаторы час знаходзіцца ў стане моцнай боязі).
   • Пад страхам (пад пагрозай).
   • Трымаць у страху каго-н. (падначаліць сабе пагрозамі).
   • У страха вочы вялікія (прыказка: баязліўцу заўсёды страшна).

2. у знач. вык. Страшна (разм.).

   • Мароз такі — проста с.

3. у знач. прысл. Надзвычай многа (разм.).

   • Грыбоў у лесе с.!

◊

• На свой страх (рабіць што-н.) — на сваю адказнасць, рызыку.