стэпавік, ✂, м.

  1. Жыхар стэпавай мясцовасці.

  2. Конь стэпавай пароды.

|| ж. стэпавічка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)