старызнік, ✂, м. (разм.).

Асоба, якая скупляе і прадае старыя, зношаныя рэчы.

|| ж. старызніца, ✂.

|| прым. старызніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)