старавер, , м.

  1. Чалавек, які прытрымліваецца старой веры, не прызнае царкоўнага расколу 17 ст. ў Расіі і варожа адносіцца да афіцыйнай праваслаўнай царквы.

  2. перан. Той, хто прытрымліваецца старых поглядаў, старых звычак (уст. жарт.).

|| ж. стараверка, .

|| прым. стараверскі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)