старасць, ✂, ж.

  1. Перыяд жыцця пасля сталасці, калі паступова адбываецца аслабленне дзейнасці арганізма.

    • С. ходзіць асцярожна і абачліва глядзіць (з нар.).

    • С. — не радасць (прыказка).

  2. Доўгачасовае існаванне; зношанасць.

    • Слуп зваліўся ад старасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)