старана,
-
Напрамак, а таксама месца ў якім
-н. напрамку ад каго-, чаго-н. ; бок.- Хмара паднялася са стараны лесу.
- У старане ад дарогі.
-
Мясцовасць, краіна; бок.
- З роднай стараны.
- Нясоладка жыць на чужой старане.
-
Чалавек, або група асоб, якія супрацьстаяць другому чалавеку ці групе; бок.
- Выслухаць дзве стараны.
- Спрэчкі старон на сходзе.
-
У матэматыцы: прамая лінія, якая абмяжоўвае геаметрычную фігуру.
- С. прамавугольніка.
-
у
знач. прысл. стараной (-ою). У абход, ідучы на пэўнай адлегласці ад чаго-н. - Аб’ехаць вёску стараной.
Мая (твая, яго
і пад. ) справа старана (разм. ) — мяне (цябеі пад. ) менш за ўсё датычыцца.На старане (
разм. ) — не дома, на чужым месцы (жыць, працавацьі пад. ).У старане — 1) на некаторай адлегласці, воддаль; 2) асобна, не разам.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)