станок назоўнік | мужчынскі род

  1. Машына для апрацоўкі (металу, драўніны і пад.), вырабу чаго-н.

    • Шліфавальны с.
    • Друкарскі с.

  2. Назва розных спецыяльных прыстасаванняў, якія маюць выгляд апоры, падстаўкі.

    • С. для прыцэльнай стральбы.
    • С. для прамывання залатога пяску.
    • С. для палатна (у мастакоў).

  3. Металічная аснова, на якой мацуюцца гарматы і кулямёты; лафет.

  4. Прыстасаванне, у якое ставяць жывёлу (пры лячэнні, дойцы і пад.); стойла (спецыяльны тэрмін).

|| прыметнік: станковы і станочны.

  • Станочнае абсталяванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)