стабілізатар, ✂, м. (спец.).

  1. Прыбор, устройства для надання ўстойлівасці, пастаяннага становішча чаму-н. (у лятальных апаратах, на суднах і пад.), для стабілізацыі якога-н. працэсу.

    • С. лятальнага апарата.
    • С. току.

  2. Рэчыва, якое затрымлівае працэс змянення якога-н. іншага рэчыва, саставу.

    • С. выбуховых рэчываў.

|| прым. стабілізатарны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)