спрытнюга назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае | неадабральнае
Чалавек, які рознымі хітрыкамі выгадна для сябе выкарыстоўвае абставіны.
- Ведаем мы гэтага спрытнюгу, ён ужо тры кватэры памяняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)