Verbum

справа​¹ назоўнік | жаночы род

1. Работа, занятак; тое, чым хто-н. заняты; дзейнасць.

   • Ён справаю заняты — на сані чэша капылы.
   • Бягучыя справы.
   • Здаваць справы.

2. Абавязак, доўг.

   • Добрасумленная праца — с. кожнага грамадзяніна.
   • Гэта с. адміністрацыі.

3. Патрэба; тое, што неабходна вырашыць.

   • Зайсці па важнай справе.

4. (З азнач.) у знач. выказніка: Рэч, з’ява.

   • Гэта с. не з лёгкіх.

5. Спецыяльнасць, галіна ведаў ці навыкаў.

   • Ваенная с.
   • Кулінарная с.

6. Судовы разбор, працэс.

   • Крымінальная с.
   • Слухаецца с. аб забойстве.

7. Збор дакументаў, якія маюць адносіны да якой-н. асобы, здарэння.

   • Асабістая с. Іванова.
   • Папкі для спраў.
   • Завесці справу на каго-н. (таксама пераноснае значэнне: пачаць разбор).

8. Здарэнне, факт, падзея; становішча дзе-н., стан каго-, чаго-н.; абставіны.

   • С. гэта пачалася летась.
   • Як справы?
   • С. не з лепшых.

9. Учынак.

   • Добрую справу робяць шэфы школы.
   • Ваша (твая, яго) справа (размоўнае) — рэпліка ў знач. рабіце, як знаеце, вам вырашаць, толькі вас датычыцца.
   • Ёсць такая справа (размоўнае) — добра, згодзен, няхай будзе так.
   • На самай справе — у сапраўднасці.
   • На справе — па сутнасці, на практыцы.
   • Не мая (твая, яго, яе, наша, ваша, іх) справа (размоўнае) — мяне (цябе і пад.) не датычыцца.
   • Такая справа (размоўнае) — вось у чым справа.
   • У чым справа? (размоўнае) — што здарылася?