спрадвечны, ​✂.

  1. Які не перастае існаваць; адвечны.

    • Спрадвечныя беларускія бары (вельмі старыя).
    • Спрадвечныя традыцыі.

  2. Карэнны, пастаянны.

    • Зубры — спрадвечныя жыхары Белавежскай пушчы.

|| наз. спрадвечнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)