споведзь, ✂, ж.

  1. У веруючых: пакаянне ў грахах перад святаром і дараванне ім грахоў.

  2. перан. Шчыры расказ пра сваё жыццё; прызнанне ў чым-н.

    • С. героя рамана.

|| прым. споведны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)