спарадзіць, ✂; зак.

  1. Нарадзіць, даць жыццё каму-н.

    • С. сына.

  2. перан. З’явіцца прычынай узнікнення чаго-н., стаць крыніцай чаго-н.

    • Замоўчванне фактаў спарадзіла чуткі.

|| незак. спараджаць, ✂.

|| наз. спараджэнне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)