спадарожнік назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які знаходзіцца ў дарозе разам з кім-н.

    • Мой с. — вясёлы чалавек.
    • С. жыцця (пераноснае значэнне: пра мужа).

  2. пераноснае значэнне: Тое, што спадарожнічае чаму-н., з’яўляецца разам з чым-н.

    • Сырое надвор’е — с. прастудных захворванняў.

  3. Нябеснае цела, якое рухаецца вакол планеты, зоркі.

    • С. Зямлі — Месяц.

  4. Касмічны апарат, які запускаецца ў касмічную прастору з дапамогай ракетных установак.

    • Запусціць с.

|| жаночы род: спадарожніца.

|| прыметнік: спадарожнікавы і спадарожніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)