спадарожнічаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Ісці, ехаць разам з кім-н., быць яго спадарожнікам.

    • С. знаёмым у паездцы на экскурсію.

  2. пераноснае значэнне, каму-чаму. Знаходзіцца з нечым у непарыўнай сувязі, адбывацца адначасова або ўслед за чым-н.

    • Яму заўсёды спадарожнічалі ўдачы.
    • Песня і музыка спадарожнічаюць людзям усё жыццё.

|| назоўнік: спадарожнічанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)