сонца1 назоўнік | ніякі род
-
(у тэрміналагічным значэнні С вялікае). Нябеснае свяціла ў выглядзе вогаеннага шара, вакол якога круціцца Зямля і іншыя планеты нашай Галактыкі.
- Вярчэнне Зямлі вакол Сонца.
- Па сонцы (арыентуючыся на сонца, вызначаючы час па месцазнаходжанні сонца).
- Месца пад сонцам (пераноснае значэнне: права на існаванне).
- Да с. (да ўсходу сонца, вельмі рана падняцца).
-
Святло, цяпло, якое вылучаецца гэтым свяцілам.
- Травы нельга сушыць на сонцы.
- У пакой не даходзіць с.
-
пераноснае значэнне, чаго. Тое, што з’яўляецца крыніцай жыцця, шчасця каго-, чаго-н.
- С. свабоды.
- С. праўды.
-
Поўны пакрой спадніцы.
- С.-клёш.
-
Гімнастычнае практыкаванне на турніку.
|| ласкальная форма: сонейка.
|| прыметнік: сонечны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)