Verbum

слых, ✂, м.

1. Адно з пяці знешніх пачуццяў, якое дае магчымасць успрымаць гукі.

   • Органы слыху.

2. Здольнасць правільна ўспрымаць і аднаўляць музычныя гукі.

   • Абсалютны с.
   • Падбіраць музыку па слыху.

3. Вестка, гаворка пра каго-н., звычайна нічым яшчэ не падмацаваная.

   • Пра сына ні слыху.
   • Сярод людзей пра гэта пайшоў нядобры с.

◊

• Ні слыху ні дыху (разм.) — няма ніякіх вестак.

|| прым. слыхавы, ✂.

• Слыхавыя органы.
• С. апарат (для таго, хто дрэнна чуе).