слуп

назоўнік | мужчынскі род

  1. Бервяно, тоўсты брус, умацаваны вертыкальна.

    • Тэлеграфны с.
    • Стаяць слупам (пераноснае значэнне: стаяць нерухома; размоўнае неадабральнае).

  2. пераноснае значэнне, чаго або які. Маса чаго-н., што рухаецца, ляціць, падымаецца ўверх (пра дым, пыл і пад.).

    • С. пылу.
    • С. мошак.

  3. Пра тое, што мае вертыкальна-падоўжаную форму.

    • С. ртуці ў тэрмометры.
    • Геркулесавы слупы — 1) старажытная назва Гібралтарскага праліва, які, паводле ўяўлення старажытных народаў, лічыўся «краем свету», месцам, дзе канчаецца суша; 2) пераноснае значэнне мяжа чаго-н.

|| памяншальная форма: слупок.

|| прыметнік: слупавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)