слухач, ✂, м.

  1. Той, хто слухае каго-, што-н.

    • Удзячны с.

  2. У некаторых навучальных установах: навучэнец, студэнт.

    • С. курсаў.

|| ж. слухачка, ✂.

|| прым. слухацкі, ✂.

  • Слухацкая аўдыторыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)