сляпіць, ✂; незак.

  1. Пазбаўляць зроку; пагаршаць зрок, псаваць вочы.

    • С. вочы чытаннем.

  2. Асляпляць вочы яркім святлом, перашкаджаць бачыць, засыпаючы ці залепліваючы, засцілаючы вочы чым-н.

    • Белізна снегу слепіць вочы.
    • Мокры снег сляпіў вочы.

  3. перан. Пазбаўляць разважлівасці пад уздзеяннем якіх-н. пачуццяў.

    • Рэўнасць сляпіла хлопца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)