сляпіць,
-
Пазбаўляць зроку; пагаршаць зрок, псаваць вочы.
- С. вочы чытаннем.
-
Асляпляць вочы яркім святлом, перашкаджаць бачыць, засыпаючы ці залепліваючы, засцілаючы вочы чым
-н. - Белізна снегу слепіць вочы.
- Мокры снег сляпіў вочы.
-
перан. Пазбаўляць разважлівасці пад уздзеяннем якіх-н. пачуццяў.- Рэўнасць сляпіла хлопца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)