славіцца, ✂; незак.

  1. чым або са словам як. Мець шырокую вядомасць у якіх-н. адносінах.

    • Горад славіцца сваімі паркамі.
    • Вёска славіцца хлебаробамі.

  2. Праслаўляцца, ушаноўвацца.

    • У песнях славіцца наш беларускі лён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)