скоўзаць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

  1. Коўзаннем, трэннем сцерці верхні слой чаго-н.

    • С. падэшвы.
    • С. палазы ў санях.

  2. Качаючыся, пакамячыць што-н.

    • С. пасцель.

|| незакончанае трыванне: скоўзваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)