Verbum

скакаць, ✂; незак.

1. Рабіць скачкі, хутка рухацца, падскокваючы.

   • Дзеці скачуць на лузе.
   • Заяц скача па канюшыне.
   • С. на адной назе.
   • Гутарка скакала з адной тэмы на другую (мянялася; перан.).

2. Адскокваць убок або ўверх, стукаючы аб што-н. цвёрдае.

   • Мячык скача на тратуары.

3. Міжвольна дрыжаць, трэсціся (пра часткі цела, твару; разм.).

   • Калені скакалі ад страху.
   • На шыі скача жылка.

4. Ехаць наўскач.

   • С. на кані праз выган.

5. Рэзка змяняцца (разм.).

   • Тэмпература ў дзіцяці скача.
   • Цэны скачуць.

6. Танцаваць (разм.).

   • С. польку.

7. Часта мяняць месца работы, вучобы (разм.).

   • С. з аднаго завода на другі.
   • Скакаць пад чыю дудку (неадабр.) — падпарадкоўвацца чужой волі.

|| аднакр. скакануць, ✂, скокнуць, ✂ і скочыць, ✂.

|| наз. скаканне, ✂ і скок, ✂.