скаціна, ✂, ж. (разм.).

  1. зб. Буйная сельскагаспадарчая жывёла.

    • Пасвіць скаціну.
    • Пагнаць скаціну ў поле.

  2. перан. Грубы, бяздушны чалавек (груб. лаянк.).

|| памянш.-ласк. скацінка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)