сякера назоўнік | жаночы род

  1. Насаджаная на тапарышча металічная прылада для сячэння з лязом з аднаго боку і абухом з другога.

    • Бацька купіў новую сякеру.
  2. Прымітыўная выкапнёвая прылада з крэменю.

|| памяншальная форма: сякерка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)