сядок, ✂, м.

  1. Коннік, верхавы.

  2. Пасажыр, які едзе ў павозцы, карэце, санях (часам наймаючы вазака).

    • Браць у дарогу седакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)