Verbum

сядло назоўнік | ніякі род

1. Частка збруі для верхавой язды ў выглядзе сядзення для конніка, якое ўмацоўваецца на спіне жывёлы.

   • Новае с.
   • Выбіць з сядла (таксама пераноснае значэнне: вывесці з раўнавагі, пазбавіць спакою).

2. Скураное сядзенне ў веласіпеда, матацыкла.

3. Паніжэнне між дзвюма вышынямі ў горным хрыбце.

   • С. Эльбруса.

|| памяншальная форма: сядзельца.

|| прыметнік: седлавы.