сячы, і секчы, , незак.

  1. Удараючы з размаху чым-н. вострым, раздзяляць на часткі, здрабняць.

    • С. дровы.
    • С. мяса.
    • С. лёд.
  2. Падсякаючы, валіць на зямлю, аддзяляць ад асновы; ссякаць.

    • С. лес.
    • С. капусту.
  3. Абчэсваць (камень; спец.).

    • С. камень.
  4. Біць, караць розгамі, рэменем і пад.

    • Яго секлі розгамі.
  5. Ліць моцна, струменямі; з сілай біць, хвастаць (пра дождж, град і пад.).

    • Цэлы дзень сячэ дождж.
    • Град сячэ збажыну.
  6. Пра насякомых: кусаць (разм.).

    • Авадні і сляпні сякуць кароў.
  7. перан. Выказвацца пра каго-, што-н. рэзка, рашуча.

    • С. праўду ў вочы.
  8. Грызці, прагрызаць дзіркі (пра мышэй; разм.).

    • Мышы сякуць салому.

|| зак. пасячы, , пасекчы, , ссячы, і ссекчы, .

|| аднакр. секануць, .

|| наз. сячэнне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)