сячэнне назоўнік
-
гл. сячы.
-
Паверхня, плоскасць, па якой што-н. рассечана, разрэзана.
- Падоўжанае с.
- С. карнізаў з мармуру.
- С. электрычнага проваду.
- Кесарава сячэнне — аперацыя вымання плода шляхам разрэзу брушной сценкі і маткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)