шына, ✂, ж.

  1. Гумавы або металічны абруч на вобадзе кола.

  2. Цвёрдая накладная павязка на месцы пералому ці іншага пашкоджання для забеспячэння нерухомасці пашкоджаных частак цела.

    • Узяць у шыны нагу.

|| прым. шынны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)