Verbum

шумець​¹, ✂; незак.

1. Утвараць, рабіць шум (у 1 знач.).

   • Шуміць бор.
   • Шуміць дождж.
   • Шуміць у галаве (няясна ў думках ад стомленасці, моцнага перажывання, ап’янення).
   • У вушах шуміць (пра слыхавое раздражненне).

2. Гучна выражаць незадаволенасць, сварыцца, крычаць.

   • Няма чаго ш. з-за дробязі.

3. Ажыўлена абмяркоўваць што-н., рабіць прадметам усеагульнай увагі.

   • Ш. пра свае дасягненні.