Verbum

шум​¹, ✂, м.

1. Гукі, якія зліліся ў громкае гучнае і нязладжанае гучанне.

   • Ш. прыбою.
   • Ш. матораў.
   • Без шуму перамяшчацца.
   • Узняўся ш.
   • Ш. у зале.

2. перан. Ажыўленае абмеркаванне, выкліканае павышаным інтарэсам да чаго-н.

   • Фільм выклікаў ш.

3. Гук з няяснай танальнасцю (спец.).

   • Шумы ў сэрцы.

4. Сварка, крыкі, гучнае выражэнне незадавальнення.

   • Што там за ш. у суседзяў?
   • Чаго ўзнялі ш., супакойцеся!

|| прым. шумавы, ✂.